Co w duszy gra

[Na pierwszym planie zdjęcia widoczna jest artystka – Zdzisława Czombik ubrana w czarno-białą bluzkę, a na szyi zawieszony ma wisiorek z dużym krzyżem. Autorka stoi na tle ściany pokrytej jej obrazami opierając się o drewnianą szafkę. Zawieszone dzieła przedstawiają różnorodną tematykę – od obrazów o symbolice chrześcijańskiej po pejzaże. Najbardziej rzucającym się w oko obrazem jest ten umieszczony po lewej stronie. Przedstawiony został na nim jesienny krajobraz z ulami.]

Bardzo szybko przyszła trzecia młodość ze wszystkimi konsekwencjami. Zaczęłam chodzić o kulach. Czekały mnie dwie poważne operacje stawów biodrowych. Wtedy mój dorosły już syn pewnego pięknego dnia przyniósł mi sztalugę, farby, pędzle i inne akcesoria i powiedział: „Mama, koniec z wycieczkami i bieganiem po świecie. Nie możesz chodzić, siadaj więc na »d« i spełnij nareszcie marzenie swego życia. Maluj, bo odejdziesz i nie zostawisz nam po sobie żadnej pamiątki”.

[Po lewej: Obraz przedstawia fragment kuchni, w której znajdują się różne elementy w kolorze niebieskim – stół, krzesło, garnek, naczynia. Na stole widnieje drewniana deska do krojenia a obok niej warzywa, garnek i narzędzia kuchenne. Na krześle namalowanym po prawej stronie widoczny jest kosz wypełniony marchewkami i rzodkiewkami. Ściany pomieszczenia pokryte są błękitną farbą, a na nich znajduje się mała półka oraz zwisający czosnek. Po prawej: Obraz przedstawia krajobraz jesienny. Znajdują się na nim ustawione w dwóch rzędach ule, a każdy z nich jest nietypowy. Na ulach wyrzeźbione zostały twarze z różnorodną mimiką. Po środku znajduje się pokryta drobnymi kwiatami droga, a na około rozpościera się las.]

Tak się zaczęła moja przygoda z pędzlem i farbami. Kupiłam sobie stosowne książki: rysunek, perspektywa, kompozycja, światło – cień. Zaczęłam systematycznie malować. Początki były skromne. Z upływem czasu zdobywałam coraz większe doświadczenie. Kilka lat malowałam do szuflady.

Za namową koleżanki zgłosiłam swój udział w konkursie organizowanym przez Klub Starówka w Poznaniu; był rok 2007. Ku memu zaskoczeniu otrzymałam dyplom wyróżnienia w Poznańskim Przeglądzie Twórczości Artystycznej i Kulturalnej Poznań 2007 w kategorii plastyki. To wyróżnienie dało mi skrzydła, uwierzyłam w swoje możliwości. Posypały się wystawy indywidualne: we wrześniu 2008 roku w Urzędzie Miasta Poznania, w styczniu 2009 roku w Galerii Hospicjum Palium w Poznaniu oraz w Plazie Cinema City. Te wystawy zorganizował mi syn. We wrześniu 2009 roku sama zaczęłam organizować swoje wystawy indywidualne w Osiedlowym Domu Kultury „Słońce” w Poznaniu. Moje prace zostały przyjęte bardzo życzliwie. We wrześniu 2009 roku zostałam członkinią Poznańskiego Stowarzyszenia Pracy Twórczej. Mój rozwój artystyczny przyspieszył.

[Po lewej: Pejzaż namalowany jest różnymi odcieniami koloru niebieskiego. Przedstawia wzburzone morze, którego fale uderzają o pień drzewa wystającego z wody. Na brzegu widoczne są również cztery mewy i niewielka część plaży. Po prawej: Obraz przedstawia dryfującą na morzu brązową łódź. Całe dzieło pokryte jest farbami w różnych odcieniach niebieskiego, które tworzą falującą wodę oraz niebo. Na obrazie pojawiają się również barwy żółte i różowe, które przypominają zachodzące słońce.]

Co w duszy gra

W duszy mi gra mimo życiowych burz.
Patrzę na świat i widzę już szeroką przestrzeń,
gdzie morze styka się z niebem,
spokojne fale łączą się z brzegiem.

Kutry wypływają na łów,
niebo i morze pełne barw, brak słów.
Cisza w przyrodzie uspokaja mnie.
Czas spoczynku, ja śnię.

W duszy mi gra i słyszę wciąż,
opowieści ojca z dawnych lat.
Puszcza głęboka, pełna zwierza,
widzę dzika, co ku mnie zmierza.

Przenikam w głąb ziemi.
O dziwo! Tam się coś mieni.
Czy to możliwe? W mrokach groty rośliny żywe?
Czy to jakieś mity? Nie, to aragonity!

W ten oto sposób moje wspomnienia i myśli z głowy,
zmieniają się w obraz kolorowy.
I przenoszę moje wrażliwości,
z duszy na płótno, dla potomności.

Zdzisława Czombik

[Na zdjęciu widoczna jest ściana pokryta różnorodnymi obrazami. W większości z nich przeważa symbolika chrześcijańska – pojawiają się krzyże i postacie świętych. Niektóre obrazy przedstawiają martwą naturę. Pod ścianą znajdują się również zielone rośliny.]

[Po lewej: Na barwnym obrazie Zdzisławy Czombik znajdują się dwa niebieskie ptaki z żółtymi brzuchami – sikorki, które siedzą na gałęzi drzewa pokrytego delikatnymi, różowymi kwiatami. Namalowane są one na tle błękitnego nieba. Po prawej: Zdjęcie przedstawia obraz namalowany przez Zdzisławę Czombik. Większą część dzieła zajmują białe kwiaty – ostróżki wraz z zielonymi łodygami. Roślina znajduje się na wyrazistym, burgundowym tle.]

Tekst i wykonanie wokalne: Zdzisława Czombik. W utworze wykorzystano loop z nienazwanego utworu grupy Ludojad. Muzyka, aranżacja, miks, mastering: Bartłomiej Frank (Albert Hoffman Studio), Witold Skrzypczak (Nervous Breakdown Studio). Zdjęcia: Mateusz Nowak. Montaż: Adam Romel. Teledysk powstał w ramach programu „Bloki Animacji” (idea Sylwia Czubała, Kinga Mistrzak), towarzyszącego Festiwalowi Filmów Animowanych ANIMATOR w Poznaniu, w 2017 r.