Proste, codzienne medytacje z przewodnikiem dla zawodnych ciał w prekarnych stanach

W jaki sposób stany bezruchu i wstrząsu Twojego ciała są niezbędne dla siebie nawzajem? Pomyśl o drzewach; systemy korzeniowe; zakorzenienie. Rad po łacinie oznacza korzeń; korzenie mogą być radykalne, niszczące, lecznicze, ugruntowujące nas na miejscu i w ziemi. Kiedy poruszasz się, jednocześnie katalizując zmiany?

Medytacja nr 2

Szukamy inspiracji w ciele: jego zdolności do komunikowania się poprzez i z systemami opartymi na różnicy.

Medytacja nr 3

Zatrzymaj się, aby wyobrazić sobie hiperbiologiczne związki w Twoim życiu, które ułatwiają zaspokojenie potrzeb i pragnień Twojego ciała. (Np. aminokwasy czy tryptofan, który można uzyskać, spożywając wybrane produkty. Jest on przetwarzany przez układ trawienny. Jest prekursorem serotoniny, neuroprzekaźnika odpowiedzialnego przede wszystkim za dobre samopoczucie. Inne przykłady to: leki, woda, tlen.)

Pomyśl teraz o tym, jak te produkty, które spożywasz, są połączone z polityką państwa poprzez kontrolę, dostępność i / lub (e/a)fekt. Jak Twoja obiektywna rzeczywistość (te pigułki, ten banan lub szklanka wody) łączy się z zarządzaniem i polityką?

Medytacja nr 4

Zwróć uwagę na ciało.
Pogódź się z dyskomfortem jako stanem.
Metabolizuj, jeśli potrafisz.
Powtórz.

Medytacja nr 5

Poczuj rzeczywistość tego dnia, innego niż pozostałe.
Twoje ciało w przestrzeni.
Gdzie i co zostawiasz w tyle, do czego zmierzasz – nawet gdy jesteś całkowicie unieruchomiony? Pomyśl o drobnych sposobach codziennego deklarowania swojej autonomii.
Wykorzystaj stan niewydolności ciała jako dźwignię przeciwko państwu.

Medytacja nr 6 

Ucieleśnij swoją interpretację pojęcia: bioperwersja.

Medytacja nr 7

Eksperyment w procesie:
Zobacz, jak długo możesz trwać, zanim twoje ciało rozpadnie się w naprawdę wyjątkowy sposób. Na tyle wyjątkowy, że Twój lekarz będzie je patologizował. Na tyle wyjątkowy, by nazwać to niepowodzenie Twoim imieniem. Na tyle wyjątkowy, że na końcu rozlegną się oklaski, nie za przeżyte życie, ale za to, co Cię z jego trybów wyciągnęło. 

Medytacja nr 8

Dzielenie się bólem wymaga zaufania.
Przekazywanie bólu wymaga przekonania*.
Gdy wątpliwe jest doświadczenie bólu, podmiot zaczyna go kwestionować.
Somatyczne doświadczenie ucieleśnionej wiedzy.

W razie pojawiającego się zwątpienia (od siły zewnętrznej lub wewnętrznej) w formie cyklu sprzężenia zwrotnego obracający się przez: nieufność podmiotu do interpretacji „bólu” przez jego* własne ciało.

Podmiot uznaje, że musi być szalony/dziwny/zwracający na siebie uwagę dla wynalezienia stanu bólu. W tym czasie podmiot nadal doświadcza odczuwanej rzeczywistości bólu (cykl wraca do 1).