Kanał sztuki
WywiadyPerformanse możliwe w przyszłości
"Performense możliwe w przyszłości", betonowy kubik z łańcuchem w przestrzeni galerii, zbliżenie
- Praca Romily Alice Walden koncentruje się na fizyczności w jej interakcjach z innymi kategoriami społecznymi oraz różnicami potencjałów.
- Rdzeń jej praktyki stanowi badanie współczesnej cielesności oraz jej związków z epoką post-internetową.
- Jej praca kwestionuje związki współczesnego, zachodniego społeczeństwa z troską, czułością oraz wrażliwością w odniesieniu do naszych ciał, naszych społeczności i naszego ekosystemu.
- Te obszary tematyczne badane są z naciskiem na paradygmat IRL/URL; Romily interesuje się naszą zdolnością do poruszania się wśród progresywnie przeplatających się ze sobą aspektów naszego życia online lub offline, analizując konsekwencje tego rozwoju dla naszego rozumienia fizyczności, współzależności i podatności na zranienie.
- Jako niepełnosprawna artystka queerowa, Romily interesuje się produkcją ‚innego’; jej praca dąży do eksploracji siły ‚wyobcowanych’ ciał, mając na celu wywołanie zmian w postrzeganiu oraz normatywnym dyskursie kulturowym.
- Cielesna wrażliwość służyła jako punkt odniesienia dla jej praktyki od 2017 roku; w swojej najnowszej działaności stara się zakłócić nadmiernie upraszczające rozumienie niepełnosprawności, próbując wprowadzić w obszarze dialogu z jej praktyką etykę troski, połączenie między ciałem a ziemią oraz koncepcję kalekiego performansu (crippled concept of performance).
- Badawcze zainteresowania Walden uwzględniają: teorie cyborgów, niepełnosprawności, kalectwa (crip theory), queeru, posthumanizmu, autoentografii oraz utopijnych/dystopijnych przyszłości.
- W swojej praktyce posługuje się instalacją, rzeźbą, performansem, tekstem, filmem oraz systemami kontroli opartymi na platformie programistycznej Arduino, w każdym przypadku uwzględniając społecznie zaangażowaną i badawczo zorientowaną metodologię.
Moje ciało było rzeką, 2018
Wideo jednokanałowe. 1 min. 11 s. + zakodowany tekst do transkrypcji audio.
Ta praca filmowo/tekstowa konfrontuje pojęcia ciał cyfrowych i fizycznych: ciała krajobrazu, ciała tekstualne i ciała w przestrzeni. Podejmuje próbę badania związku między ciałem niepełnosprawnym a krajobrazem naturalnym, analizując wymuszone oddzielenie niepełnosprawnego ciała od świata natury za sprawą dyskryminującego je projektu społeczno-kulturowego.
Tekst transkryptu audio (patrz poniżej) towarzyszy filmowi jako plik obrazu, skopiowany dokładnie tak, jak został zakodowany dla potrzeb mowy „naturalnej” poprzez system ułatwień dostępu Apple. To kodowanie uwzględnia pauzy (kodowane jako [sincXXX]]) oraz niepoprawną pisownię niezbędną dla prawidłowej wymowy maszynowej niektórych słów. Zapis ten podkreśla ludzki wkład wniesiony dla potrzeb symulowania człowieczeństwa poprzez kodowanie maszynowe, zapewniając przy tym dostępność transkrypcji dzieła filmowego.
// TEXT TO SPEECH INSTRUCTIONS: enable text to speech using settings – accessibility and select text below. Then press cmd+esc on mac to start speech //
My body was a river [[slnc 1000]]
I ran like a whisper, [[slnc 200]] rolling over rocks and rapids, [[slnc 200]] raging at the swell of the ravine, [[slnc 200]] swollen and pregnant with the wonder of the world. [[slnc 600]] I ran on endlessly, [[slnc 200]] flowing and merging with other bodies of water, [[slnc 200]] gaggling and babbling and guffawing with the glee of the rock underfoot and the endless skies above. [[slnc 1000]
I could feel you even if you were a thousand miles away. [[slnc 1200]]
I could feel you join me as sweat from the desert boulder, [[slnc 300]] trickling down slowly into a hefty belly, [[slnc 300]] and then plunging wrecklessly into my midst. [[slnc 900]]
I could carry the weight of all of you with all of my joy. [[slnc 1100]]
I would lose you to the sky, that hungry taker, [[slnc 200]] and to the sea with her saline finger, [[slnc 200]] exhausted with its endless beckahning. [[slnc 400]]
But I would find you again. [[slnc 800]]
I would always have enough. [[slnc 800]]
My body was a river. [[slnc 1000]]
The river ran dry. [[slnc 2000]]
Performanse możliwe w przyszłości, 2018
"Performense możliwe w przyszłości", betonowy kubik z łańcuchem w przestrzeni galerii, zbliżenie
"Performense możliwe w przyszłości", betonowy kubik z łańcuchem w przestrzeni galerii, widok z dystansu
// TEXT TO SPEECH INSTRUCTIONS: enable text to speech using settings – accessibility and select text below. Then press cmd+esc on mac to start speech //
You are in a rectangular gallery space with white walls and polished concrete floors. [[slnc 300]] Natural light floods the room from skylights in the gallery’s ceiling. [[slnc 300]] In the far left hand corner of the room is a large block: [[slnc 200]] a one metre by one metre by one metre cube of solid concrete. [[slnc 300]] [[slnc 300]] The grey of its surface shifts like a riverbed in the tones and traces of its patina. [[slnc 600]] A steel ring is embedded into the centre of the front face of the block. [[slnc 500]] Slotted into the ring is a chain of thick, [[slnc 100]] polished steel. [[slnc 300]] The chain falls down the face of the cube [[slnc 100]] and out onto the gallery floor. [[slnc 300]] At the end of the chain is an open carabiner.
[[slnc 1200]]
On the hour, [[slnc 200]] I appear from the doorway [[slnc 200]] wearing all black [[slnc 200]] with a black leather harness around my hips. [[slnc 300]] At the back of the harness is a large metal ring. [[slnc 300]] I approach the block, [[slnc 200]] bend down and lift the chain off the floor. [[slnc 300]] I take hold of the carabiner at the end of the chain [[slnc 200]] and facing away from the block and towards you, [[slnc 200]] I slot it through the ring on the back of my harness and screw it shut. [[slnc 300]] I pull the chain taught to check that the connection is secure. [[slnc 200]] My body is now fixed to the concrete block.
[[slnc 800]]
I take a deep breath and walk until I reach the end of the chain length. [[slnc 300]] At this point I begin to lean forward. [[slnc 300]] I am attempting to move the block using the force of my body. [[slnc 300]] You notice the harness pressing at the flesh of my hips. [[slnc 300]] You hear my bare feet squeak on the polished concrete floor. [[slnc 300]] The block begins to move; [[slnc 400]] as it does I bend lower and lean further forward. [[slnc 300]] You can see my muscles straining. [[slnc 600]] As I start to move, [[slnc 200]] you must also move; [[slnc 300]] the crowd of bodies shifting in space to allow a clear path for me and my heavy body to strike a course around the room. [[slnc 300]] I trace a line around the perimeter of the gallery, [[slnc 200]] moving with the momentum of the block. [[slnc 300]] My feet leave hot wet patches on the concrete floor. [[slnc 300]] Sweat gathers in the folds of my clothing and the folds of my skin. [[slnc 300]] Leather and cotton covered in salt. [[slnc 600]]
I am plotting a circumference around the rectangular room. [[slnc 300]] The block drags along the floor leaving a record of its travels as scratches in the polished concrete. [[slnc 400]] You hear my heavy breathing. [[slnc 300]] You hear the sound of concrete meeting concrete in a collision of grey.
[[slnc 800]] The lines on the ground form a record of my body, of the concrete, of my movement, of my body’s ability to move.
[[slnc 800]]
As I heave the block around the final corner and make my way back to my original position, [[slnc 200]] the journey is complete. [[slnc 600]] I stop, [[slnc 200]] straighten up, [[slnc 200]] and take 3 deep breaths [[slnc 300]]. I reach behind my back with both of my hands, [[slnc 200]] unscrew the Carabiner, [[slnc 200]] drop the chain on the floor, [[slnc 200]] and exit the way that I came in.
[[slnc 1000]]
The performance repeats every hour.
